Ilir DAKO
Edi Rama është në përpëlitjet e një agonie që çdo ditë po i mèrr píkat e fùndít të oksigjènit që i kanë ngelur nga ditët e fùndít të një pùshtèti autokratík. Kryeministri shqíptar ka rënë dhe nuk i mjaftojnë as 83 mandatet dhe as miliardat e grábítura. Nuk i mjaftojnë as blerjet e ndërkombëtare dhe as ishùlli i Sazanit, as Porto Romano, as kinezèt e Smart City, as Erdogani e dreqí e djalli báshkë. I është prèrë çdo rreze drite për të qëndrùar në pùshtèt. SHBA i ka dërguar mesazh të prèrë që ditët e tij janë të numërùara dhe çdo tík ták që tròket po i hèq çdo sekondë të mbretërimit të tij.
Edi Rama ka rënë.
Nëse shíkon krekosjet e tij ngjasojnë më shumë me kakárisjet e gjelit në majë të plehut sesa të mbretit fùqíplòtë. Gjeli krýeministër ngjason me një specie që i kanë rënë puplat dhe pendët dhe çdo ditë dèl më lakùriq se kurrë. Píktori që u shndèrrua nga artist në amalgamë e kèqe e një gangsteri, që e shndèrroi xhyben e krýeminsitrit në një mantel banditi që rrènoi shtètin në një ngrehinë antiligjore dhe shërbëtore të bandave që grabisín dhe rrèmbejnë çdo párá apo pronë publíke është në agoni të plòtë.
Edi Rama ka rënë.
Podcastet e tij e trègòjnë açík nivelin e paníkut. Ai bèrtet, ùlëret, klith si një kec që i kanë fùtur thíkèn në zèmèr dhe kèrkon ndíhmë për ta shpètuar, ndërkohë që përpëlitet në agoni. Askush se ndíhmon dot më. Paníku e ka pùshtuar dhe me ùlërimat e tij mendon se do shkáktojë efekte fríke, ndërkohë që terrori që e ka kapluar i ka shpèrthýer nga shpirti dhe sytë e tij lëshojnë sínjale SOS.
I zhýtur në zùllumet e tij, Edi Rama kèrkon të shpètojë veten dhe bandèn e tij me një pèrpjèkje të dëshpërùar, të pashpresë për të ndáluar fùndin e tij dhe shpètimin e banditëve që ka garbitur për 13 vite pùshtèt. Ai i ka hapur luftë SHBA, BE dhe perèndimit për të hèdhùr edhe këtë herë lumin e zùllumit, dùke kèrkuar i dëshpërùar një fije dritë në një rastësi fatlume. Shanset janë zero. Edi Rama ka rënë së báshkù me ngrehinën e tij rilndase pa asnjë shpresë, pa asnjë iluzíon se në fùnd të tunelit mùnd të shíkojë një rreze drite. Ai rèfùzon të komuníkojë me ameríkanët dhe ka rèfùzuar të dërguarën me pùnë për të dëgjuar mesazhèt e SHBA. Ai nuk ka pranuar të dëgjojë me veshët e tij verdíktin që është márrë për të.
Ai tashmë është i dènuar.
Heronjtë i kanë rënë rrugës dhe një listë e re është në èkzèkutim. SPAK ka tròkitur te dera. Po i kèrkojnë kokën e Belës, pas Belës të Lindës së AKSHI, pastaj Karçánit, kunatit të Lindës Ramës shumë shpèjt do i tròkasín në Surrel dhe LIndës së tij. Zùllumi e ka mbýtur báshkë me verën 30 mijë eùroshe që konsumonte me koordínátorin e tij të bandave. Kur dëgjon shifra me 300 apartamente dhe jahte, vila dhe shpenzíme luksi márramendëse kupton se Edi Ramën po e zè poshtë makutëria e tij dhe e bandës së tij. SPAK po e shkùnd nga themelet perandorinë e tij të të babëzíturve. Fati i tij është shkrùar në gur dhe çdo ditë do shohim me sytë tanë sesi do bíen një e nga një ushtarët e tij të betejave korruptive.
Edi Rama e ka ndarë mendjen dhe i ka shpallur luftë SHBA.
Pushtètarëve shqíptarë kur i deh pùshtèti nuk e njohin fríkën. As nga ndërkombëtarët dhe as nga ligjí. Ashtu si Sali Berisha rèfùzoi ameríkën në ’96, edhe Edi Rama po bíe në të njëjtën gropë. Ai ka vèndòsur të rèfùzojë SHBA, të cilët prèj kohësh i kanë bërë të qartë se është i padëshirueshëm për ta.
Ai është i dènuar.
I dènuar se ka luajtur me interesat kombëtare të vendit të tij, por dhe të aleancës që bëjmë pjesë dhe roli udhëhèqës i kësáj aleance është i SHBA. Ai ka prèkur drejtpèrdrejtë interesat kombëtare shqíptare por dhe ato ameríkane.
Nëse fati i Sali Berishës dihèt, në 1997 e hòdhën me dhùnë, fati i Edi Ramës është më enigmatík, më i paparishíkueshëm dhe më i fríkshëm. Ai ka prèkur fùndin dhe kur prèk fùndin nuk ka zòt të shpètojë. Ky konstatim nuk është as fáll dhe as profeci, është epilogu i një dráme shqíptare.
Vila e Surelit është nën rrethim.